با افزایش سن خطر ابتلا به آرتروز شانه بهمراه درد و محدودیت های فیزیکی آن بیشتر می شود. اما آسیب هایی مانند در رفتن شانه می تواند باعث ایجاد آرتروز شانه در افراد جوان نیز بشود.در اینجا اطلاعاتی راجب به دلایل ایجاد آرتروز شانه و روش های درمان آن بیان شده است. برای درک چگونگی تاثیر آرتروز بر روی دامنه ی حرکتی و فعالیت های روزمره تان و همچنین به منظور یافتن روش های درمان و کنترل این بیماری این مطلب را مطالعه نمایید.

آرتروز چیست؟

تغییرات ساختاری در مفصل و فرسایش و ساییدگی مهره ها تحت عنوان آرتروز شناخته شده و زمانی ایجاد می شود که غضروف مفصلی (غضروفی که بخش انتهایی استخوان ها را می پوشاند) تخریب یا فرسوده شود. این امر باعث ایجاد ورم، درد و گاهی اوقات تشکیل خار استخوانی می شود. خار استخوانی در نتیجه ی ساییدن انتهای استخوان ها به همدیگر ایجاد می شود.

برای کسب اطلاعات در زمینه درمان قطعی قوز پشت اینجا کلیک کنید.

برای کسب اطلاعات در زمینه درمان قطعی افتادگی شانه اینجا کلیک کنید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر، مشاوره با متخصصین ما یا رزرو نوبت می‌توانید با شماره‌های ۰۲۱۲۶۷۲۲۰۰۳  و ۰۲۱۲۶۷۲۲۰۰۴ تماس حاصل فرمایید.

آرتروز شانه چیست؟

شانه از دو مفصل به نام های آکرومیوکلاویکولر (AC) وگلنوهومرال ساخته شده است. مفصل AC در نوک تیغه ی شانه قرار گرفته و ناحیه ای است که استخوان ترقوه یا کلاویکل به آکرومیون متصل می شود. مفصل گلنوهومرال به ناحیه ای  گفته می شود که بخش بالایی استخوان بازو یا هومروس، به تیغه ی شانه یا اسکاپول متصل می شود. ایجاد آرتروز در مفصل AC شایع تر است.

افراد در معرض ابتلا

آرتروز اغلب در افرادی ایجاد می شود که بیش از 50 سال سن دارند. در افراد جوان تر، آرتروز و ساییدگی مفصل شانه می تواند در نتیجه ی آسیب یا جراحاتی از جمله شکستگی و دررفتگی شانه ایجاد شود. به این نوع آرتروز، آرتروز تروماتیک گفته می شود. آرتروز همچنین ممکن است وراثتی باشد.

علائم و نشانه ها

مانند اغلب انواع آرتروز شانه، درد یک علامت اصلی است. فردی که به علائم آرتروز شانه دچار است، معمولا حین حرکت دادن شانه و یا پس از آن احساس درد می کند. فرد مبتلا ممکن است حتی هنگام خواب نیز درد داشته باشد.

علامت دیگر می تواند محدودیت دامنه ی حرکتی باشد. این محدودیت زمانی آشکار می شود که سعی دارید بازویتان را حرکت دهید و یا فردی دیگر برای ارزیابی دامنه ی حرکتی شما، بازویتان را حرکت می دهد. همچنین ممکن است حرکت شانه با ایجاد صدای غژغژ همراه باشد.

تشخیص

برای تشخیص آرتروز شانه، دکتر فیزیوتراپی از شما در مورد سوابق پزشکی تان سوال می کند و برای ارزیابی درد، حساسیت به لمس، بی حرکتی و نیز برای بررسی سایر علایم در بافت های اطراف، یک سری معاینات فیزیکی انجام می دهد. در این مرحله، دکتر فیزیوتراپی می تواند تشخیص دهد چنانچه عضله ی نزدیک مفصل دارای علایم آرتروفی و ضعف ناشی از عدم استفاده ی عضله می باشد.

آزمایشاتی که ممکن است به منظور تشخیص علائم آرتروز شانه توصیه شود، شامل موارد زیر می باشد:

 عکسبرداری رادیولوژی توسط اشعه X

آزمایشات خون، اغلب به منظور تشخیص آرتروز روماتوئید انجام می شود، اما ممکن است برای رد کردن بیماری های دیگر نیز به کار رود.

برداشتن مایع سینوویال (مایع روان کننده در دیواره ی مفصل) از مفصل به منظور آنالیز.

عکسبرداریMRI

راه ها و روش های درمان

درمان آرتروز شانه باید با گام های اصلی درمان آغاز شود و هیچ ضرورتی به جراحی نیست و در موارد بسیار نادر جراحی لازم است. انواع روش های درمانی در مورد همه ی افراد مناسب نیست و برای تعیین نوع روش درمان آرتروز شانه در مورد وضعیت خاص شما، باید با دکتر فیزیوتراپی مشورت کنید.

تغییر فعالیت ها

ممکن است محدود کردن برخی فعالیت های خاص و آموزش روش های حرکتی صحیح برای شما ضروری باشد.

داروهای ضد التهاب(کم تاثیر و موقتی)

داروهایی تجویزی هستند که به کاهش درد و التهاب کمک می کنند.

تزریق کورتیزون(پرعارضه)

تزریق کورتیزون به داخل مفصل باعث کاهش موقت درد می شود.

گلوکزآمین

بسیاری از بیماران با استفاده از گلوکزآمین، در علایم آرتروز شانه اندکی احساس بهبودی می کنند. با این حال تاکنون در این مورد تحقیقات اندکی صورت گرفته و اثرات درمانی این ماده اثبات نشده است.

عمل جراحی(کم کاربرد)

انواع عمل های جراحی شامل:

• آرتروسکوپی شانه
• عمل جراحی تعویض مفصل شانه
• عمل جراحی تعویض معکوس مفصل شانه

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی موثرترین روش درمانی است و در تمام مراحل آرتروز شانه ضروری است. زیرا فیزیوتراپی از پیشرفت بیماری جلوگیری می کند و با استفاده از روش ها و تمرینات خاص ورزشی موجب کاهش درد ، حساسیت و خشکی مفصل می شود.

کشش و تقویت عضلات اطراف مفصل شانه به کاهش  فشار وارد بر شانه کمک می کند. پیشگیری از آتروفی عضلات، بخش مهمی از درمان فیزیوترپی به منظور حفظ عملکرد شانه است.

وقتی فردی به درد شانه مبتلا می شود، اولین روش درمانی که توصیه می شود، فیزیوتراپی است. این روش می تواند به کاهش درد و بهبود حرکت عضله کمک کند و باعث افزایش امکان استفاده از شانه در فعالیت های روزمره می شود. فیزیوتراپی پیشرفته همچنین می تواند شما را از  عمل جراحی نجات دهد  تا دیگر نیازی به عمل جراحی نداشته باشد.

دکتر فیزیوتراپی شما معاینات دقیق و کاملی انجام می دهد تا موارد زیر را ارزیابی کند:

 مفصل: برخی روش های ارزیابی صورت می گیرد تا تعیین شود که کدام مفصل درگیر شده است و میزان التهاب آن چقدر است.

قدرت: آزمایشات مقاومتی به منظور تعیین ضعف و یا عدم تعادل انجام می شود.

انعطاف پذیری: اندازه گیری دامنه ی حرکتی انجام می شود تا چنانچه مفصل توانایی حرکت خود را از داده است، مشخص شود.

 تکنیک و ADL: دکتر فیزیوتراپی تشخیص می دهد که در کدام فعالیت دچار مشکل هستید و به شما کمک می کند تا در تکنیک خود تغییراتی اعمال کنید تا فشار وارد بر مفصل را کاهش دهید.

روش های درمانی فیزیوتراپی باید در ابتدا به صورت محافظه کارانه انجام شود تا باعث تشدید وضعیت فرد نشود. تاکید بر روی استراحت، کاهش التهاب، حفاظت از مفصل و افزایش جریان خون به منظور بهبود وضعیت خواهد بود. به محض کاهش التهاب اولیه، برنامه ای کششی و تقویتی به منظور بازیابی انعطاف پذیری و تقویت عضلات آغاز خواهد شد تا فشار وارد بر آن کاهش یابد. همچنین می توان طی روند بهبودی، از بانداژ یا برچسب های طبی استفاده کرد.

اهداف فیزیوتراپی برای درمان آرتروز شانه شامل موارد زیر است:

بهبود توانایی بدن برای انجام فعالیت های روزانه: دکتر فیزیوتراپی به شما خواهد کرد تا بتوانید فعالیت های روزانه تان را انجام دهید. تنها تغییر در وضعیت بدن می تواند فشار وارد بر مفصل و درد را کاهش دهد. دکتر فیزیوتراپی همچنین به شما روش های درمانی فیزیوتراپی از جمله کمپرس گرم و سرد را توصیه می کند و انجام فعالیت های صحیح را به شما آموزش می دهد و به شما کمک می کند فعالیت های روزانه تان را به منظور کاهش درد تغییر دهید.

بهبود حرکت شانه: دکتر فیزیوتراپی شما راه های بازیابی طیف حرکتی شانه ی شما را توصیه می کند. حرکات کششی می تواند به طویل شدن ماهیچه ها و رباط هایی که دچار گرفتگی شده اند، کمک کند تا وضعیت اندام و حرکت عضله بهبود یابد. دکتر فیزیوتراپی همچنین به آرامی شانه ی شما را حرکت می دهد (درمان دستی) و باعث کشش رباط ها می شود.

بهبود قدرت عضلات: تقویت عضلات روتاتور کاف می تواند ساییدگی ناشی از سطوح سخت مفصل شانه در اثر ورم مفاصل را کاهش دهد. حفاظت از عضلاتی که باعث حفظ وضعیت اندام می شوند، می تواند به کاهش فشار وارد بر مفصل شانه کمک کند.

انواع روش های رایج فیزیوتراپی برای درمان آرتروز شانه شامل موارد زیر می باشد:

تکنیک درمان دستی (MTT)

روش های درمانی دستی شامل ماساژ بافت نرم، کشش و به حرکت واداشتن مفصل توسط روش های فیزیوتراپی به منظور بهبود وضعیت بدن، حرکت و دامنه ی حرکتی شانه می باشد.

 ورزش درمانی شامل ورزش های کششی و تقویتی به منظور بازیابی دامنه ی حرکتی طبیعی شانه و تقویت عضلات آن برای حفاظت، استحکام و کاهش فشار موجود روی غضروف مفصل و مفصل شانه انجام می شود.

بازآموزی عصبی

عضلانی به منظور بازیابی استحکام و بهبود تکنیک های حرکتی شانه (برای مثال بلند کردن اجسام و و انجام فعالیت های بالای سر) می شود.

 انواع روش های درمانی فیزیوتراپی شامل تحریک الکتریکی، کمپرس سرد و گرم، لیزر درمانی و غیره برای کاهش درد و التهاب مفصل آسیب دیده.

ورزش و حرکات اصلاحی

در اینجا به چند مثال از تمرینات ورزشی توانبخشی برای بهبود وضعیت شما اشاره کرده ایم. هر حرکت ورزشی را به آرامی شروع کنید.
چنانچه طی انجام هر حرکت دچار درد شدید، آن را متوقف کنید.

 دکتر فیزیوتراپی به شما خواهند گفت که چه موقع می توانید انجام این حرکات را آغاز کنید و و کدام یک از این روش ها برای وضعیت شما کارآمد تر است.

 حرکت آونگی

بازو را آویزان کنید. در این حالت بازو را در 20 شماره در جهت عقربه های ساعت و 20 شماره در خلاف جهت عقربه های ساعت بچرخانید. سپس دست ها را به جلو و عقب حرکت دهید و سپس به سمت کنار حرکت دهید.

تمرینات پوسچرال

دست ها را روی باسن قرار داده به عقب خم شوید و چند ثانیه در این حالت بمانید.

 تمرینات فعال عضلات کتف( بالا انداختن شانه)

شانه ها را به بالا و عقب بگیرید و نگه دارید. عضلات پشت تیغه ی شانه را به هم فشار دهید.

تمرینات دامنه ی حرکتی با استفاده از عصا

در حالت خوابیده به پشت، عصا را با هر دو دست بگیرید. دست ها را بالا ببرید و برای هدایت دست آسیب دیده، از دست سالم کمک بگیرید. به تدریج استفاده از بازوی آسیب دیده را افزایش دهید تا جایی که احساس ناراحتی نداشته باشید.

تمرین افزایش دامنه ی حرکتی

در جلوی یک آینه تمرین کنید تا بتوانید بدون بالا آوردن شانه ها، دست ها را در جلوی خود بالا بیاورید.

کشش شانه ی قدامی

دست ها را در دو طرف یک در یا گوشه ی اتاق در سطح شانه قرار دهید. بدنتان را به جلو خم کنید و نگه دارید.

کشش شانه ی خلفی

مطابق شکل، دست آسیب دیده را به صورت افقی در جلوی خود بگیرید. بازو را با دست دیگر نگه دارید. به آرامی دست خمیده را بچرخانید. که باعث کشیده شدن دست آسیب دیده می شود. این حرکت را تا جایی که در پشت شانه احساس کشش کردید، انجام دهید.

8a. چرخش خارجی

یک طناب لاستیکی را در سطح کمر بگیرید. آرنج را در زاویه ی 90 درجه در کنارتان نگه دارید. طبق شکل، دست ها را از بدن دور کنید.

8b. چرخش داخلی

یک طناب لاستیکی را در سطح کمر بگیرید. آرنج را در زاویه ی 90 درجه در کنارتان نگه دارید. طبق شکل، دست ها را از عرض بدن بکشید.

دست را در زاویه ی 30 درجه رو به جلو بگیرید. انگشت شست به سمت بالا یاپایین باشد. دست را بالا بیاورید. این حرکت تنها در صورتی که ایجاد درد نکند باید انجام  شود.

فشار به صندلی

در حالت نشسته، بر روی صندلی فشار وارد کنید و سعی کنید بدن را از روی صندلی بلند کنید. سعی کنید ستون فقرات را راست بگیرید.

شنا

به شنا بروید (بر روی ساعد یا دست) و سپس با فشار، ستون فقرات را به سمت سقف بالا بیاورید.

به پشت بخوابید، با در دست گرفته وزنه، آرنج را راست کرده و قفل کنید. سپس بازو را تا جای ممکن به سمت سقف حرکت دهید.

در حالت ایستاده یا نشسته، آرنج ها را خم کنید و  طناب لاستیکی را به عقب بکشید. سعی کنید عضلات پشت شانه را به هم نزدیک کنید.

در حالت ایستاده به یک میز تکیه دهید و از ناحیه ی کمر خم شوید. با کشیدن تیغه ی شانه به عقب، دست را به عقب بکشید. این حرکت را هر بار با یک دست انجام دهید.

راست بایستید. طناب لاستیکی را در دست بگیرید. آرنج ها را راست بگیرید و بکشید. سعی کنید دست ها را به پشت سرتان برسانید.